13 Kasım 2009 Cuma

Hikâyenin sonu


Bu sefer dur diyemem sana
Kafana koymuşun bir kere çünkü.
İyi,

bana da iyi yolculuklar söylemek düşer,
Artık yolunu seçmişin çünkü!
Ama bilmen gereken bir şey daha var,
Arkana bakmadan gitmen gerekir
Bu yolun dönüşü olamaz çünkü!
Haydi toparlan!
Kendine ayıt neyin varsa al…
Off-
Beni bağışla,

bağişla beni acımasız sam,
Taş gibi yapan beni sen oldun.
Yaşamam birde sensiz sanırdın
Ama gördün kii bal gibi oldu!!
İçimden beddua etmek gelmiyor
Mutluluk dilemek istedim sana-
Baktım mutsuz sun şimdi den belli.
Artık yapacakta bir şey kalmıyor,
Sadece, yolun açık olsun diye bilirim.
Şimdi çabuk ol!,
Haydı toparlan
Ama dur !
gitmeden önce iki çift lafım olacak sana!
Bu hikâyenin biz sonuna vardık,
Ve sandığın o salak ta artık değilim
Buradan çıktığın saatten sonra
Geri dönüşün olamaz artık.
Şimdi toparlan!
Arkanca kapıyı örtmem gerekir.
Haydi…!



İstanbul
30.10.2010

Hiç yorum yok: